
Każdemu z nas podoba się jakiś rodzaj muzyki, a czasami nawet zupełnie odmienne gatunki i style. Nie znam osoby, która nie lubiłaby posłuchać ulubionych utworów, zwłaszcza po ciężkim dniu. Ale czy kiedykolwiek przyszło Wam do głowy, że można ZOBACZYĆ muzykę?
Okazuje się, że jest to jak najbardziej możliwe! Przekonacie się o tym oglądając teledysk, w którym przeprowadzono PRAWDZIWE eksperymenty.
Rozchodzące się fale dźwiękowe przybierają różny kształt w zależności od ośrodka, w którym się znajdują. Nauka o kształcie fal akustycznych to kymatyka, a jej ojcem jest szwajcarski fizyk Hans Jenny, który wprowadził to pojęcie w latach ’70 XX wieku. Kymatyka zajmuje się wizualizacją dźwięku poprzez wprawianie w drgania takich substancji jak piasek czy woda. Podstawę tej dziedziny wiedzy stanowią eksperymenty Leonarda Da Vinci i Galileusza, którzy badali zjawisko rezonansu, natomiast w późniejszych wiekach zagadnieniami związanymi z ruchem fal zajmował się niemiecki fizyk Ernst Chladni. To właśnie od jego nazwiska pochodzi nazwa figury Chladniego, którą określamy regularne figury tworzone przez drobinki materiału stałego, np. piasku czy soli, które gromadzą się w węzłach fali stojącej, na wprawionej w drgania sprężystej płytce. Kształt i ilość węzłów (elementów stojących) i strzałek (obszarów maksymalnej amplitudy drgań) zależą od częstotliwości siły wymuszającej drgania oraz częstości drgań własnych płytki. Podczas tych drgań drobinki materiały zsypują się do pozycji linii węzłowych tworząc niepowtarzalne kształty.
Na niesamowity pomysł zastosowania tych niezwykłych zjawisk w praktyce wpadł nowozelandzki muzyk Nigel Stanford, który zafascynowany kymatyką postanowił stworzyć teledysk, w którym dźwiękom wydobywającym się z instrumentów będą towarzyszyły obrazy i kształty. W 2013 roku wraz ze swoim przyjacielem, reżyserem Shahirem Daud, podjął się odtworzenia eksperymentów i połączenia ich z muzyką. Najbardziej niezwykłym jest fakt, że muzyka została napisana PO nakręceniu teledysku! A zobaczyć na nim możecie m.in.:
1. Metalową płytkę Chladniego podłączoną do głośnika, przez który rozchodzą się dźwięki, wprawiając w ruch piasek sypany na płytkę – jej drgania powodują, że piasek tworzy różnorodne wzory, w zależności od tonacji dźwięków.
2. Wodę w kształcie węża ogrodowego – jeśli głośnik wytwarza falę akustyczną, która drga z taką samą częstotliwością z jaką wyświetlane są klatki w kamerze, to woda będzie przyjmować taką sama pozycję za każdym razem, gdy wyświetlana jest klatka, a więc będzie wyglądało to jakby „zastygała” . Na podobnej zasadzie działa woda połączona z perkusją.
3. Szalkę wypełnioną zamarzniętą wódką umieszczoną na głośniku – w tym wypadku zjawisko „zastygania” działa na zasadzie opisanej powyżej i można uzyskać niezwykłe wzory nawet przy wysokich częstotliwościach dźwięku.
4. Ferrofluid czyli ciecz magnetyczną, substancję niezwykle wrażliwą na pole magnetyczne, która pod wpływem magnesu zaczyna żyć własnym życiem i tworzy m.in. zaostrzone czy okrągłe kształty.
5. Kulę plazmową – wynalazek Nikoli Tesli, która włącza się i wyłącza podczas gry na keybordzie. Jest to kula wypełniona tlenem lub odpowiednią mieszanką gazów, wewnątrz której tworzą się wyładowania elektryczne pierścieniowe.
6. Rurę Rubensa – perforowaną mosiężną rurę, której jeden koniec jest zamknięty, przy drugim znajduje się źródło drgań – głośnik, a od spodu znajduje się źródło palnego gazu, który ulatuje przez dziurki i jest zapalany przez demonstratora. Kiedy na organach grane są dźwięki, które zgrywają się z częstotliwością rezonansową w rurze, powstają w niej strefy wysokiego i niskiego ciśnienia gazu, co skutkuje pojawianiem się płomieni i różnej wysokości.
7. Cewkę Tesli, czyli transformator powietrzny wytwarzający łuk elektryczny o bardzo wysokim napięciu.