
Cotygodniowy cykl podsumowujący najważniejsze wydarzenia ze świata nauki.
Według raportu opublikowanego przez Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) oraz Program Środowiskowy ONZ (UNEP), warstwa ozonu, która znajduje się w atmosferze i chroni nas przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego pochodzącego ze Słońca, wykazuje oznaki odbudowy.
Dziura ozonowa, która została po raz pierwszy zaobserwowana nad Antarktydą w 1985 roku, powstała głównie z powodu szkodliwego działania halonów i tzw. freonów, czyli chloro- i fluoropochodnych węglowodorów alifatycznych, które były masowo używane jako ciecze robocze w chłodziarkach, czy gaz nośny w aerozolach. Po opublikowaniu tych informacji, w 1987 roku prawie 200 państw podpisało Protokół Montrealski, mający na celu wyeliminowanie użycia freonów i przeciwdziałanie rozwijaniu się dziury ozonowej. Dzięki temu, zmniejszająca się stopniowo w ciągu lat ’90 XX wieku warstwa ozonowa, od 2000 roku pozostaje praktycznie niezmieniona, a obecnie zaczyna powoli się odbudowywać.
Jeżeli postanowienia Protokołu Montrealskiego nadal będą przestrzegane, to oczekuje się, że jeszcze przed 2050 rokiem warstwa ozonu nad Antarktydą i średnimi szerokościami geograficznymi powróci do stanu sprzed 1980 roku.
Czytaj więcej: http://bit.ly/1D8gVDZ [ENG]
W Nature opublikowano pracę pokazującą, że sztuczne substancje słodzące, takie jak aspartam, mogą wywoływać rozwój nietolerancji glukozy u myszy oraz, prawdopodobnie, u ludzi.
Bezkaloryczne substancje słodzące są syntetycznymi substytutami cukru. Substancje te nie wnoszą do naszej diety żadnych kalorii, ponieważ nie jesteśmy w stanie ich strawić. Dzięki temu, weszły na stałe do menu osób chcących stracić na wadze oraz obawiających się cukrzycy.
Jeżeli jednak wziąć tę kwestię pod lupę i oprzeć się na badaniach naukowych, to otrzymamy sprzeczne wyniki. Wbrew temu co napisane jest powyżej, niektóre prace sugerują, że słodziki mogą być przyczyną wzrostu masy ciała i cukrzycy. Najnowsza publikacja w Nature pokazuje, że przyczyną tego stanu może być wpływ sztucznych substancji słodzących na florę bakteryjną naszego układu pokarmowego.
Czytaj więcej: http://bit.ly/1qVE3lp [ENG]
Foxp2 jest genem, który z dużym prawdopodobieństwem jest odpowiedzialny za rozwój mowy i języka u człowieka.
Naukowcy przeprowadzili eksperyment, który pokazał, że wprowadzenie genu Foxp2 do organizmu myszy zwiększało ich tempo nauki. Myszy miały do pokonania labirynt w kształcie litery „T”, na którego końcu znajdował się przysmak. Na podstawie tekstury podłoża, myszy musiały odnajdywać prawidłową drogę.
Grupie kontrolnej zajmowało to 11 tygodni. Natomiast myszy z wprowadzonym genem Foxp2, uczyły się jak dojść do przysmaku już w ciągu jednego tygodnia.
Naukowcy sugerują, że wspomniany gen jest odpowiedzialny za specyficzny rodzaj uczenia się, które po jakimś czasie pozwala działać w sposób automatyczny (gen ten może być odpowiedzialny za automatyczne ruchy warg i języka w trakcie mówienia).
Czytaj więcej: http://bit.ly/1mnFt6S [ENG]
Redakcja amerykańskiego satyrycznego czasopisma „Roczniki Badań Nieprawdopodobnych”po raz 24. w historii przyznała Ig Noble, czyli Nagrody Nobla w wersji light. Uroczystość wręczenia nagród miała miejsce w nocy z czwartku na piątek na Uniwersytecie Harvarda, gdzie nazwiska laureatów ogłaszali, jak co roku, laureaci prawdziwego Nobla.
Więcej tych niecodziennych nagrodach przeczytasz w naszym artykule:
Anty-Noble 2014 – oto najbardziej absurdalne badania ostatnich lat!
Więcej o sekcji olbrzymiego kalmara przeczytasz u nas na stronie. Po linkiem możesz również obejrzeć kompletne wideo z przebiegu sekcji:
Chcesz skomentować? Zapraszamy tutaj.
Polub NAUKLOVE na FACEBOOKU – dzięki temu nie przegapisz żadnego naszego wpisu.