Wizerunek Jezusa Chrystusa znany nam z obrazów i ilustracji jest tylko wyobrażeniem artysty opartym na kanonach piękna obowiązujących w danej epoce. Nie zachowały się żadne źródła opisujące jego wygląd. Jednak naukowcy odtworzyli prawdopodobny wizerunek Jezusa.
Na podstawie opisów biblijnych nie jesteśmy w stanie stwierdzić jak wyglądał Chrystus. Jednak uczeni doszukują się w pewnych fragmentach Pisma Świętego malutkich wskazówek, które mogą dać nam już jakiś kierunek poszukiwań. To, że ewangeliści milczą na temat wyglądu Jezusa możemy odczytać jako domniemanie, że nie wyróżniał się on specjalnie od reszty. Można podejrzewać, że gdyby był wysokim blondynem z niebieskimi oczami to jego cechy, tak wyróżniające go od reszty społeczeństwa, zostałyby gdzieś opisane. Dodatkowo w Ewangelii św. Łukasza mamy fragment: „Gdy On jeszcze mówił, oto zjawił się tłum. A jeden z Dwunastu, imieniem Judasz, szedł na ich czele i zbliżył się do Jezusa, aby Go pocałować”(Łk. 22,47). Jest to moment wydania Jezusa żołnierzom przez Judasza. Należy zakładać, że gdyby Jezus wyróżniał się z tłumu, nie potrzebne byłyby takie zabiegi w celu jego rozpoznania przez wojskowych.
Wiemy natomiast, że Chrystus był pochodzenia hebrajskiego (Łk. 1, 26-27) i na tej podstawie zaczynają się pojawiać przesłanki do określenia jego wyglądu. Podsumowując ten fragment, musimy określić jak wyglądał typowy mieszkaniec tamtych terenów sprzed 2 tys. lat. Zajął się tym zespól brytyjskich naukowców pod przewodnictwem antropologa sądowego Richarda Neave’a (znany z rekonstrukcji twarzy króla Midasa i Filipa II Macedońskiego) oraz izraelscy archeolodzy.
Trzy czaszki mieszkańców okolic Jerozolimy sprzed ok. 2 tys. lat zostały prześwietlone tomografem komputerowym. Na podstawie tych skanów dało się ustalić grubość tkanek miękkich w poszczególnych obszarach twarzy oraz wymodelować usta, nos i powieki. Za pomocą tej techniki nie jesteśmy wstanie stwierdzić takich cech wyglądu jak: odcień skóry, długość włosów, kolor włosów, zarost, itp. Tutaj, po raz kolejni do akcji wkroczyli archeolodzy, którzy na podstawie malowideł z tamtego okresu wskazują, że typowy mieszkaniec tamtych terenów miał ciemne oczy, śniadą cerę i czarne włosy. Przekazy tradycyjne mówią, że mężczyźni w tamtym czasie nosili zarost. Bibliści natomiast stwierdzili, że Jezus miał krótkie, kędzierzawe włosy – „Czyż sama natura nie poucza nas, że hańbą jest dla mężczyzny nosić długie włosy, podczas gdy dla kobiety jest właśnie chwałą” (1 Kor. 11,14-16).
Analiza szczątków z tamtego okresu wskazuje, że średni wzrost mężczyzny wynosił ok. 155 cm, a waga 50 kg. Jeśli założyć, na podstawie wcześniejszego tekstu, że Jezus nie wyróżniał się z tłumu to takiej był właśnie budowy. Można jeszcze przypuszczać, że Jezus był dobrze umięśniony ponieważ będąc synem cieśli był wychowywany i przyuczany do zawodu przez Józefa. W tamtym czasie cieśla zajmował się całym procesem produkcyjnym, od pozyskania drewna po budowę domu. Smukła, wiotka sylwetka nie sprzyjałaby tym zajęciom.
Przedstawiony powyżej wizerunek Jezusa nie musi być tym idealnie wiernym. Techniki antropologii różnią się od siebie i mogą dawać różne rezultaty. Tak samo interpretacja Pisma Świętego jest sprawą otwartą. Jednak szanse na to by Jezus był wysokim, szczupłym blondynem z długimi włosami i błękitnymi oczami jest równa zeru.
Źródło: Popularmechanics, Biblia Tysiąclecia
