Radioaktywna pasta do zębów, chleb radowy czy emitery wrzucane do wody – historia zna wiele przypadków niewłaściwego wykorzystania pierwiastków promieniotwórczych. Jeszcze 100 lat temu wierzono, że zjawisko promieniotwórczości może mieć dobroczynne działanie na organizm.
Zjawisko radioaktywności odkrył w 1896 roku Henri Becquerel. Niedługo po tym wydarzeniu promieniowanie i wszystko, co je wydzielało stało się modne, a w roku 1903 rozpoczęto sprzedaż produktów zawierających, na przykład radioaktywny uran czy rad. Pojawiło się przekonanie, że radiacja jest zdrowa, a niektórzy wręcz uznawali ją za panaceum na wszelkie choroby. Rozpoczął się ciekawy etap historii „radioaktywnej medycyny”. Okres największej popularności tego typu przedmiotów przypada na lata 1910-1930, znamy jednak akcesoria tego rodzaju pochodzące nawet z XXI wieku. Poniżej pokrótce przedstawiamy wybrane produkty, które miały wprowadzić „zdrowe promieniowanie” do naszego życia.
Tabletki radowe „Arium”
42 tabletki, między innymi leczące reumatyzm. Dawkowanie? Dwie przed lub po każdym posiłku. Należało je zażywać regularnie! Producent obiecywał rekompensatę w wysokości 5.000$, jeśli nie zadziałają.
Woda radowa Radithor
Lek opatentowany i wytwarzany przez Williama Baileya. Był on udokumentowaną przyczyną zgonu 51-letniego Ebena Byersa. Byers w 1927 roku zranił się w bark podczas upadku w pociągu i skarżył się na nieustępujące bóle. Lekarz przepisał mu stosowanie Radithoru. Eben uwierzył, że Radithor ma zbawienny wpływ na jego zdrowie i zaczął przyjmować go w wielkich ilościach – ostatecznie spożył około 1400 buteleczek. Po trzech latach stosowania leku w jego kościach odłożyła się taka ilość radu, że… odpadła mu większość szczęki. Dodatkowo dostał ropnia mózgu, a w jego czaszce zaczęły się tworzyć dziury. Eben Byers pochowany został w trumnie z ołowianą powłoką.
Chleb radowy
Normalny chleb z tym, że wytwarzany z dodatkiem wody radowej zamiast zwykłej. Produkowany w St. Joachimstal (obecnie Jáchymov w Czechach).
Doramad
Radioaktywna pasta do zębów, produkowana w III Rzeszy w latach 1940 – 1945. Pasta ta była produkowana z dodatkiem toru, a nie jak większość produktów tego typu, z dodatkiem radu. Promienny uśmiech gwarantowany.
Zestawy pojemników na wodę i emiterów
Zestawy pojemników na wodę i emiterów, które wzbogacały ją w radon – gaz o właściwościach promieniotwórczych. Pojemniki te były wykonywane z różnych materiałów, m.in. były one ceramiczne, szklane czy aluminiowo-szklane (część szklana ze szkła uranowego), a wewnątrz emitery wykonane były np. z uranu i cementu, związków uranu, radu itp. Przedmioty te były produkowane w przeróżnych kształtach, m.in. walca, dysku czy sztabki.
Well Aqua bar
Na koniec dobra wiadomość dla tych, którzy chcieliby na sobie wypróbować działanie pierwiastków promieniotwórczych. Well Aqua bar to mały, metalowy pojemnik z dziurkami i ceramiką, z torem wewnątrz. Przeznaczony był on do jonizowania wody, podobnie jak wcześniej wspominane emitery. Sprzedawany był w Japonii aż do 2005 roku. Jest więc spora szansa, że są jeszcze miejsca, w którym można go nabyć.
