
Świat roślin jest doprawdy zaskakujący, a każda z nich jest na swój sposób niezwykła. Prezentujemy wam cztery z tych najdziwniejszych, które możemy spotkać na Ziemi.
Rafflesia arnoldii
Raflezja Arnolda, znana również jako Bukietnica Arnolda. To wieloletnia roślina pasożytnicza występująca w tropikalnych lasach Indonezji, głównie na wyspie Sumatra. Jest to jedna z trzech roślin narodowych tego państwa i największa z obecnie nam znanych. Jej średnica może dochodzić 1 metra, a wagowo osiąga nawet 11 kilogramów. Nie posiada liści, łodyg, ani korzeni, a więc nie uczestniczy w procesie fotosyntezy. Wydziela cuchnący zapach przypominający rozkładającą się padlinę, stąd też jej przydomek „trupi kwiat”.
Welwitschia mirabilis
Welwiczja przedziwna została odkryta w 1859 przez austriackiego botanika Friedricha Welwitscha. To endemiczny gatunek występujący na pustyni Namib, uznawany za żywą skamieniałość. Jej cechą charakterystyczną jest długowieczność – może żyć nawet dwa tysiąclecia! Posiada tylko dwa liście, które nie przestają rosnąć przez cały okres jej życia, nie przekraczając jednak 15 metrów.
Wolffia Arrhiza
Wolfia bezkorzeniowa to najmniejsza roślina na Ziemi. Jest rośliną wodną, pochodzącą z Malezji i Australii. Waży zaledwie pół grama, a długość jej średnicy oscyluje między 8,8 a 1,3 milimetra. Oznacza to, że 12 takich małych roślinek może bez problemu zmieścić się w główce szpilki. Jest bogata w proteiny (ok. 40%), co sytuuje ją na tej samej pozycji co soja, i dlatego też używana jest również w przemyśle żywieniowym.
Pennantia Baylisiana
Odkryta w 1945 roku jest gatunkiem endemicznym występującym na Wyspach Trzech Króli – zespół 13 wysp, należących do Nowej Zelandii. Jej oryginalność stanowi fakt, iż znany jest tylko jeden jej okaz, porastający kamienne zbocza północnej części Wielkiej Wyspy wspomnianego archipelagu. Uważa się, że to drzewo płci żeńskiej, jednak kwestia ta jest przedmiotem wielu dyskusji. Podjęte próby rozmnożenia tej rośliny okazały się niepowodzeniem. Roślina ta osiąga bowiem dojrzałość po około 10 latach, jeśli przetrwa surowe warunki klimatyczne.