Dziurkacz podłużny, dziurkacz z podziałką, dziurkacz konduktorski, dziurkacz nie robiący dziurek a różne wzorki… Teraz jest ich bez liku. Jednak 131 lat temu powstał ten pierwszy. Wynaleziony w 1886 przez Matthias’a Theel’a, a opatentowany przez Fryderyka Sonna dziurkacz, jest dziś niezbędnym elementem każdego biura.
Nasze dokumenty byłyby w totalnym chaosie, gdyby nie ten wynalazek. Dziurkacz stanowi zgraną parę z segregatorem – razem, wspaniale się uzupełniają i strzegą porządku.
Pierwsze dziurkacze były bardzo ciężkie, wykonane z żeliwa. Te najnowsze są lekkie i poręczne, a niektóre z nich mogą przedziurawić za jednym razem od 10 do 65 kartek.
Warto wspomnieć o dziurkaczu konduktorskim, jeszcze nie tak dawno używanym w pociągach i w komunikacji miejskiej. Miał on podłużny kształ przypominający obcęgi, przystosowany był do obsługi jedną ręką i wycinał tylko jedną dziurkę. Dziurkacze konduktorskie zostały zastąpione kasownikami w latach 60.
Krótka historia dziurkacza w zdjęciach:
Polub NaukLove na Facebooku – dzięki temu nie przegapisz żadnego naszego wpisu:)
